مجتمع فولاد روهینا جنوب – صنعت سازههای فولادی مدتهاست که با چالش مداوم زوال پوششها دست و پنجه نرم میکند. پوششهای محافظ سنتی اگرچه در برابر خوردگی فولاد مؤثر هستند، اما اغلب در برابر انواع تنشهای محیطی و مکانیکی تسلیم میشوند. خوشبختانه، راه حل در دسترس است. در این مطلب نگاهی میاندازیم به اینکه چگونه پوششهای فولادی خود ترمیمشونده قرار است از خوردگی فولاد جلوگیری کنند و صنعت ساخت فولاد را تغییر دهند.

شناخت نقاط آسیب پذیر در برابر خوردگی فولاد
مشکل خوردگی فولاد معمولاً در اتصالات و نقاط اتصال رخ میدهد، جایی که حرکت و فشار منظم باعث ایجاد ترکهای میکروسکوپی در پوشش میشود. مرحله حمل و نقل و نصب نیز خطرات قابل توجهی را برای یکپارچگی پوشش ایجاد میکند.
حتی خراشهای جزئی ناشی از جابجایی یا ضربه ابزار میتواند لایه محافظ را به خطر بیندازد و نقاط آسیبپذیر ایجاد کند که پوششهای سنتی بدون مداخله انسانی نمیتوانند آنها را برطرف کنند. این مشکلات اغلب در نواحی صعبالعبور بروز میکنند و تعمیرات مرسوم را هم پرهزینه و هم از نظر لجستیکی چالشبرانگیز میکنند.
علم پشت پوششهای خودترمیمی
جنبه انقلابی پوششهای خودترمیمی در ساختار مولکولی پیچیده آنها نهفته است. این مواد نوآورانه شامل کپسولهای میکروسکوپی تشکیل شده از عوامل ترمیمکننده هستند که در سراسر ماتریس پوشش پراکنده شدهاند. هنگامی که آسیبی رخ میدهد، این کپسولها پاره میشوند و ترکیباتی را آزاد میکنند که با مواد اطراف یا هوا واکنش میدهند تا یک سد محافظ جدید تشکیل دهند.
برخی از سیستمهای پوششی پیشرفته از پلیمرهای هوشمند استفاده میکنند که به محرکهای محیطی مانند تغییرات دما یا قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش واکنش نشان میدهند. این مواد میتوانند با بازگشت به شکل اولیه خود در هنگام فعال شدن، آسیبهای سطحی را به صورت فیزیکی ترمیم کنند. انواع دیگر از شبکههای پیوند یونی یا هیدروژنی استفاده میکنند که میتوانند بارها و بارها شکسته و دوباره تشکیل شوند و چرخههای ترمیم متعددی را بدون از بین رفتن قابلیتهای محافظتی خود فراهم کنند.
آزمایش عملکرد در دنیای واقعی
آزمایشهای میدانی نتایج امیدوارکنندهای را برای پوششهای خود ترمیمشونده در محیطهای متنوع نشان دادهاند. در کاربردهای دریایی، آزمایش اسپری نمک (یک استاندارد صنعتی برای ارزیابی عملکرد پوشش) نشان داده است که برخی از فرمولاسیونهای خود ترمیمشونده میتوانند در مقایسه با پوششهای معمولی، گسترش خوردگی را به طور قابل توجهی کاهش دهند. با این حال، عملکرد بسته به فناوری خاص پوشش و شرایط آزمایش، به طور قابل توجهی متفاوت است.
آزمایشهای چرخه دمایی بین 20- درجه سانتیگراد و 60+ درجه سانتیگراد، توانایی پوششها را در حفظ خواص خودترمیمی در شرایط محیطی نامساعد تأیید کردهاند. نتایج بهویژه در محفظههای فرسایش تسریعشده مشاهده شده است، جایی که انواع خودترمیمی، خواص محافظتی خود را برای دورههایی معادل 15 سال قرار گرفتن در معرض شرایط طبیعی حفظ کردهاند.

تحلیل هزینه و فایده
در حالی که سرمایهگذاری اولیه در پوششهای خود ترمیمشونده معمولاً بیشتر از سیستمهای سنتی است، مزایای مالی بلندمدت، دلیل قانعکنندهای برای پذیرش این پوششها ارائه میدهد. کاهش نیاز به بازرسی و نگهداری به تنهایی میتواند هزینه خرید بالاتر را در پنج سال اول عمر مفید جبران کند.
این فناوری از نظر تضمین کیفیت مزایای قابل توجهی ارائه میدهد و ماهیت خودترمیمی این پوششها، حاشیه ایمنی بیشتری را در برابر آسیبهای ناشی از جابجایی در حین ساخت و نصب فراهم میکند.
نسل بعدی
نسل بعدی پوششهای خود ترمیم شونده نوید قابلیتهای پیچیدهتری را در برابر خوردگی فولاد میدهند. آزمایشگاههای تحقیقاتی در حال توسعه سیستمهای پوشش هوشمندی هستند که شامل نانوحسگرهایی هستند که میتوانند سلامت سازه و یکپارچگی پوشش را در زمان واقعی کنترل کنند. این سیستمها میتوانند به طور بالقوه با سیستمهای مدیریت ساختمان ارتباط برقرار کنند و قبل از بحرانی شدن مشکلات، هشدارهای اولیه را ارائه دهند.
سیستمهای هیبریدی که چندین مکانیسم ترمیم را با هم ترکیب میکنند، نویدبخش آیندهای روشن هستند و پیامدهای آن برای صنعت سازههای فولادی بسیار گسترده است. با تکامل این فناوریها، ممکن است نیاز به بازنگری اساسی در رویکرد خود به استراتژیهای حفاظت در برابر خوردگی و نگهداری داشته باشیم.
مطالب مشابه:
- تکامل فولاد از انقلاب صنعتی تا شگفتیهای مدرن
- نورد، هنر شکل دهی به فولاد
- فولاد، قهرمان گمنام صنعت خودرو
- چگونه با تولید فولاد آلیاژی مناسب هزینههای تولید را کاهش دهیم؟
- تفاوت فولاد آلیازی و کربنی
- بررسی مقاومت فولاد آلیاژی در شرایط سخت محیطی
- اهمیت فولاد آلیاژی در تولید قطعات صنعتی
- فرآیند و مراحل تولید فولاد آلیاژی
- راهنمای خرید فولاد آلیاژی و میلگرد
- مزایا و معایب فولاد آلیاژی در صنایع مختلف